Studio Argyriou Recordings

Η ανησυχία και η θέληση να ανακαλύψουμε τον «δικό» μας ήχο, πειραματιζόμενοι με τα τότε συγκροτήματα της γειτονιάς, μας ανάγκασε να φτιάξουμε ένα εργαστήρι - studio για να «τζαμάρουμε» και να προβάρουμε κάθετι που ερχόταν στο κεφάλι μας. Ο παιδικός ενθουσιασμός βλέπεις, δεν έχει φραγμούς και όρια. Νοικιάσαμε λοιπόν, μια μισογκρεμισμένη βίλα 150 τετραγωνικών στο Μοσχάτο. Και να 'μαστε, ο Κώστας, ο Περικλής και ο Τάκης. Ξεκινήσαμε έρευνα αγοράς για το πως «στήνεται» ένα studio, μα κανείς δεν γνώριζε... Κι έτσι, το 1980 αρχίζει ο γολγοθάς της αναζήτησης, διότι τότε υπήρχε μόνο το studio της Columbia, το ERA, το Polysound και το Action. Σε αυτά όμως δεν μπορούσε να ηχογραφήσει ή έστω να κάνει πρόβα ο κάθε νέος καλλιτέχνης ή το συγκρότημα της γειτονιάς. Έτσι από στόμα σε στόμα και με πολύ κόπο αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο του «111». Φτάνουμε λοιπόν στο πως ονομάστηκε το studio «111». Μια απορία που χρόνια τώρα γίνεται ερώτηση στα χείλη κάθε φιλοξενούμενου καλλιτέχνη. Απλή αριθμητική, με μια δόση θράσους και επιθυμίας για... πρωτιά. Έχουμε και λέμε. Αρνιώτης (Κώστας), Κρεατσούλας (Περικλής), Αργυρίου (Τάκης). Τα αρχικά των επωνύμων μας δίνουν 1, 10, 1. Είπαμε να αποβάλλουμε το μεσαίο μηδενικό και κάπως έτσι γεννιέται το «Studio 111», το πρώτο επαγγελματικό προβάδικο που έγινε στην Ελλάδα. Όταν το 1982 ξεκινούν, αργά αλλά σταθερά, να έρχονται οι πρώτοι επώνυμοι καλλιτέχνες, όπως ο Γιάννης Σπανός, η Ελένη Βιτάλη, ο Τάκης Σούκας και άλλοι, πέφτει στο τραπέζι η ιδέα να ανανεώσουμε τον εξοπλισμό μας. Τότε ο Περικλής δεν αντέχει το βάρος και αποχωρεί. Ο Κώστας κι εγώ προχωρούμε στην αγορά ενός οχτακάναλου μαγνητοφώνου και μιας δεκαεξακάναλης κονσόλας. Πραγματικά λοιπόν, κατ' αυτό τον τρόπο μπορούσε ο κάθε φιλοξενούμενος καλλιτέχνης να παρουσιάσει ένα αξιοπρεπές ηχογράφημα, καθώς μέχρι τότε υπήρχαν μόνο τα «ιστορικά» τετρακάναλα Tascam με τις, προφανώς, λιγοστές δυνατότητες. Το 1984 μπαίνει και ο Παύλος στην παρέα. Ο ηχολήπτης της οπισθοδρομικής κομπανίας αλλά κι αυτός αποχωρεί το 1987. Το 1988 έρχεται ο Χάρης Χαλκίτης (συνεργάτης του Βαγγέλη Παπαθανασίου και μέλος των Aphrodite's Child) και μας προτείνει συνεργασία για μια ελεύθερη παραγωγή. Με μεγάλη χαρά και τεράστια αποθέματα όρεξης δεχόμαστε και ξεκινάμε! Κατα τη διάρκεια της συνεργασίας με τον Χάρη, εκείνος ανακαλύπτει πως ταιριάζει περισσότερο με τον Τάκη Αργυρίου και του προτείνει αποκλειστική συνεργασία. Ο Τάκης πάλι απ' τη μεριά του παρατηρεί τα «θέλω» και τις ανάγκες του Χάρη και αρχίζει να γίνεται πιο προσεκτικός, εγκαταλείποντας τους, μέχρι τότε, ερασιτεχνισμούς. Αναγνωρίζοντάς το αυτό, ο Χαλκίτης, τον προτρέπει να κάνουν μαζί τον δίσκο του Δάκη που θα έβγαινε με την MINOS! Πεδίον δόξης λαμπρόν λοιπόν! Το 1989 ο δίσκος «Αλαλουμ Αλαλουμ» του Δάκη από την MINOS βγαίνει από τα ...σπλάχνα μου και κάνει μεγάλη επιτυχία. Συμπίπτει δε, με την ίδρυση του τηλεοπτικού σταθμού MEGA το οποίο πριν ξεκινήσει να εκπέμπει κανονικά, στο background του λογότυπού του έπαιζε το «Αλαλουμ». Ο ήχος ήταν διαφορετικός από τα άλλα studios που πιο πάνω ανάφερα κι έτσι οι ίδιες δισκογραφικές, που λίγο πριν με αγνοούσαν όταν τους ζητούσα δουλειά, τώρα άρχισαν να με έχουν πρώτη τους επιλογή. Πολλοί δισκογραφικοί παραγωγοί όπως Η. Μπενέτος, Αχ. Θεοφίλου, Γ. Μακράκης, Ν. Καραγιάννης, Αγγ. Σφακιανάκης, Θ. Παπαδόπουλος και άλλοι πολλοί με προτίμησαν κι έτσι πολλοί καλλιτέχνες με τίμησαν και μου εμπιστεύθηκαν τις τεράστιες φωνές τους. Τους ευχαριστώ γι' αυτό. Το 1999 στον μεγάλο σεισμό της Πάρνηθας η «ηρωική» μονοκατοικία, το "studio 111", υπέστη μεγάλες ρωγμές και η κατεδάφιση ήταν αναπόφευκτη. Μαζί με το γεγονός αυτό διαλύεται και η συνεργασία με τον Κώστα... Το 2000, έμπειρος πια –και μόνος- φτιάχνω έναν καινούριο χώρο, studio ηχογράφησης, με επαγγελματικές προδιαγραφές και του δίνω το όνομά μου. «ARGIRIOU RECORDINGS». Ο κατάλογος της δισκογραφίας μου είναι αυτόπτης μάρτυρας του έργου μου. Παναγιώτης Αργυρίου