J. Jochems

Sergeant Majoor Jo Jochems Regiment Limburgse Jagers Het was 1937 toen Jo Jochems als Hagenaar werd geboren. Vanaf de jaren 50 woonde hij in Roermond en in 1957 werd hij in Venlo-Blerick op de Frederik- Hendrikkazerne als dienstplichtige ingelijfd bij de Landmacht. Angstig, benieuwd en in afwachting van alles wat hem de komende 18 maanden te wachten zou staan, net als ieder ander die voor zijn nummer in het leger moest. Voor hem, toeval of niet, een geluk dat zijn Vader, Jo senior, bij het in dezelfde plaats en op dezelfde kazerne als beroepsmilitair werkzaam was. Als Limburgse Jager maakte Pa als sergeant-majoormuzikant deel uit van het sinds 1950 onder leiding van Kapelmeester Gerlag operationeel zijnde Tamboer- en Fanfarekorps Limburgse Jagers. Dat korps werd voor het overige bijna geheel gevormd door Limburgse dienstplichtigen. Jo werd, geselecteerd uit de lichting , één van de leden van het toen reeds gerenommeerde Tamboer-en Fanfarekorps Limburgse Jagers. Daar was hij bijzonder trots op, niet alleen toen, maar zijn hele leven lang. Jo was in die periode leergierig, maar ook ijverig en met een meer dan normale wilskracht en inzet blonk hij in het Fanfarekorps uit als slagwerker en klaroenblazer. Hij werd daarom bevorderd tot soldaat-muzikant 1 e klas. Dat betekende een soldijverhoging van één gulden 25 naar 1.35 per dag. Als tamboer-maitre mocht hij bij wijze van uitzondering, maar ook als waardering van zijn meerderen, en zeker van de vaste tamboer-maitre, majoor Bierens, meer dan eens de tamboer-maitre stok hoog de lucht in gooien. En met succes, Het werd zijn kenmerk om die stok steeds hoger en hoger in de lucht te gooien. En, helemaal niet vreemd,.ook weer op te vangen. Wat kon Jo, en ook alle korpsleden, genieten van het massale applaus dat van alle kanten opsteeg. Daar in Venlo legde hij de basis voor de jaren na zijn militaire diensttijd. Hij wilde anderen laten profiteren en meegenieten van zijn vakmanschap en werd instructeur bij meerdere muziekgezelschappen, merendeels in Midden- Limburg. Gedreven door zijn liefde voor de muziek maakte hij zich, naast het slagwerk ook het bespelen van trombone en saxofoon eigen. Het dirigeren van muziekkorpsen en vooral drumbands werd zijn lust en zijn leven. Jammer genoeg werd het befaamde Tamboer-en Fanfarekorps Limburgse Jagers ten gevolge van bezuinigingen door het Ministerie van Defensie opgeheven. Maar, om met de woorden van Cruyff te spreken: Ieder nadeel heb zijn voordeel werd in 1992 gelukkig het Reünie-Orkest Limburgse Jagers, het ROLJ, opgericht en vanaf de eerste dag werd Jo lid van dit korps, dat ieder concert opent en eindigt met de door Pa Jochems gecomponeerde mars Limburgse Jagers. Met veel passie, respect en dankbaarheid voor zijn Vader dirigeerde Jo menigmaal met trots het ROLJ bij deze mars op een voor ons bekende en voor hem typische strakke wijze, zoals alleen hij dat kon. De mars is inmiddels verheven tot het Regimentslied van de Limburgse Jagers. Jo maakte zich verdienstelijk op vele manieren: Zijn belangstelling en betrokkenheid waren meer dan normaal. Zo nam hij niet alleen het initiatief om het ROLJ van een vaandel te voorzien. Neen, hij regelde het ook, liet het vervaardigen en stelde het ook nog belangeloos ter beschikking van het Reünie-Orkest. Jo, voor de laatste keer hartelijk dank daarvoor. Van zijn inzet en kennis van militaire uniformen maakte het Orkest dankbaar en maar wat graag gebruik bij de aanschaf van de huidige, prachtige uniformen. Niet alleen bij het Fanfarekorps, maar ook bij het Reünie-Orkest wist Jo als tamboer-maitre de handen van de vele toeschouwers op elkaar te krijgen, maar ook zelfs ons korps in de pas te laten lopen! Ongekend was het ovationele applaus bij zijn optreden in Wageningen tijdens het jaarlijkse defilé van Veteranen dat destijds door Prins Bernhard werd afgenomen. Jo had een bijzondere gave om steeds een goede band te onderhouden met de dirigent, leden en bestuur, maar ook met de partners van de leden. Ik weet niet of dat laatste aan de snoeptrommel lag waaruit hij, op onze reizen in de bus, trakteerde. De dirigent, eredirigent, leden, ereleden van het Reünie-Orkest Limburgse Jagers en hun partners zijn veel dank aan Jo verschuldigd voor zijn jarenlange vakbekwame inzet en loyaliteit.