Κωστής Σπανάκης

Cretan artist [Cretan Lyre] born in 1909 at Anogeia, Mylopotamos, Rethemnos, Crete, Greece. At the age of 4 he started playing Χαμπιόλι - Κρητική φλογέρα [Hampioli - Cretan flut] His Grandfather enabled him to learn Cretan Lyre, he managed to do so. He started playing the way the played in Siteia, Crete, Greece back then. He colaborated with Ελευθέριος Καμπουράκης Γεννήθηκε το 1909 στα βασιλικά Ανώγεια. Σε ηλικία 16 χρονών πήγε να μάθει παπλωματάς στο Ηράκλειο. Με τη μουσική γνωρίστηκε όταν ήτα πολύ μικρός. "Τεσσάρω χρονώ άρχισα να παίζω χαμπιόλι. Ο πατέρας μου ήταν σωμαράς. Ένα καλοκαίρι που ο πατέρας μου καθόταν σε μια ρογδιά κι έφτιαχνε σωμάρια ήρθε κάποιος απ΄ τη Βασιλική που ΄παιζε χαμπιόλι. Μ΄ άρεσε πολύ και πήγα κι έφτιαξα μοναχός μου ένα " Αργότερα τον παρότρυνε ο παππούς του να μάθει λύρα "αχ, μωρέ παππού, που να βρω τα λεφτά!" Εκείνη τη χρονιά έτυχε κι απόκτησε τέσσερις λύρες. Την πρώτη - ένα λυράκι από σφάκα - του την έδωσε ένας Πετρουλάκης 5,5 φράγκα. Το λυράκι δεν είχε χορδές και έφτιαξε ο ίδιος από καλώδιο. Την τέταρτη λύρα του την έφτιαξε από αχλαδιά κάποιος Ανδρέας του Καλιτσαλέξη απ΄ την Πλώρα. Μ΄ αυτήν πήγε στο Ηράκλειο. Στο Ηράκλειο εκδηλώθηκε η μουσική ευαισθησία του νεαρού Σπανάκη. Άκουσε βιοί σ΄ ένα θέατρο και ενθουσιάστηκε. Με οικονομίες αγόρασε ένα κακόωιολο, αργότερα άλλαξε και άλλα. Έπαιζε στειακά κυρίως. Στο Ηράκλειο έζησαν ένδεκα χρόνια με το Σταυρουλογιώργη τον Αντισκαριανό. Τα καλύτερα γλέντια τα θυμάται στις Στάβιες. Μετά την Κατοχή συνεργάστηκε με τον Καστελλολευτέρη. Αλλά, όπως λέει κι η παροιμία "γη ζευγάς ζευγάς, γη καθάριος μυλωνάς" έπρεπε να διαλέξει παπλωματάς ή καλλιτέχνης. Κι έτσι σταμάτησε να παίζει επαγγελματικά κι ασχολήθηκε με τα παπλώματα. Έπαιζε όμως πότε πότε με τον Καστελλολευτέρη. Λυρική διάθεση, ευαισθησία λεπτή, ιδιαίτερη προτίμηση στα ευρωπαϊκά. Εκείνο το βράδυ που τον συναντήσαμε μας έπαιξε και κομπαρζίτα (ταγκό) και τη Μανταλένα, την Ανθισμένη αμυγδαλιά, Βαλς, Σερενάτα Tozeli, και ταξίμι .. "Μόνο η ματιά που δίνεται απ΄ την καρδιά με πόνο αυτή η ματιά ΄ναι που μπορεί να με γιατρέψει μόνο".