Huba De Graaff

Huba de Graaff (Amsterdam, 1 november 1959) speelt begin jaren tachtig als violist en toetsenist in eigenzinnige en veelbelovende bands als 'The Dutch', 'Transister' en 'The Tapes'. In diezelfde tijd begint zij haar studie sonologie en compositie. Zij ontwikkelt haar eigen soft- en hardware en treedt op met live-elektronica en dynamische geluids-sculpturen. In veel van haar grotere werken bevinden zich grootschalige installaties met bewegende geluids- en visuele bronnen, deels gecontroleerd door computers, deels live aangestuurd. Ook schrijft zij diverse stukken voor groepen als de Cobla Principal d'Amsterdam, Orkest de Volharding, orkest de ereprijs en het Ricciotti Ensemble. Grote infrastructurele projecten, zoals IJburg en de Noord-Zuidlijn te Amsterdam, vormen aanleiding voor haar composities; de brug over de Kostverloren Vaart speelt een hoofdrol in de compositie 'Track open + dicht' (2009). Intrigerende titels als 'De weduwe uit Appelscha' (1997) voor 2 sopranen en 128 telefoons of 'Als je honger hebt en je neus is leeg' (voor piano en strijkersgeluid) uit hetzelfde jaar, doen een relativerende inslag vermoeden; de thematiek van lijden, geweld en dood in de opera 'De dood van Poppaea' (2006) geeft weer een heel ander beeld. Huba de Graaff vormt samen met Eric-Ward Geerlings en Bart Visser het onafhankelijk muziektheatercollectief 'Wilco'.